бўган экан, ман азгина ётаман деганларича, дастурхон ёнида қолдила. Биз қувлашмачоқни давом эттирдик. Кайфим зўр, Бахтиёр акани тегажоқликлари минг маротаба кучайди, сувни тагида оппоқ сонларимдан, думбаларимдан ушлаб, қорнимни силаб ташладила. Қувлашмачоқда у манга яқин, ман унга яқин юрардик, Озода кеннайи эса соҳилга яқин жойларда юриб, чуқурроқ жойларга бормадила. Овқат пишди. Ҳаммамиз коттежга қайтдик. Элдор акамни бир елкаларидан опичиб олдик, нариги томонда Ҳасан деган ўртоқлари ушлаб олдила. Эрим эси жойида бўлсаям, жуда чайқалиб юрарди, сўқмоқлардан юриш жуда қийин эди, шунинг учун ҳам секин юрдик. Аёллар керакли нарсаларни олиб тез кўтарилиб кетишди. Элдор акамни юришига ёрдам бериш учун Ҳасан ака, Бахтиёр ака, ҳамда Ботир исмли ўртоқлари қолишди. Ҳасан ака “Келин, Элдорри оғирлигини манга кўпроқ ташувринг, сиз қийналиб қоласиз”, - деганича уни белида қўлини ўтказволдила. Элдор акам, кайф эмасми, манга бошқача қараб, белимдан ушлаб олиб, қўллари билан кўкракларимни ушлашга ҳаракат қилардила. Ман “қўйинг, Элдор ака” деб шивирлашимга қарамасдан тегажоқлик қилишга ҳаракат қилардила. У эса, шивирлаб (аслида, ўзи шивирладим диб ўйлардила, аслида баланд овозда): “ҳозир бориб сани битта мазза қиламан, Шаҳа”, - дивордила. Ҳасан ака кулиб қўйдила. Шаршарага боргунча чарчаб қолдик. Уёғига мани ўрнимни Ботир ака эгалладила. Шаршарадан кейин кўтарилишда улар олдинга ўтишди, биз Бахтиёр ака билан орқада кетдик. Бахтиёр ака бундан бироз олдин биз орқасига ўтиб мазза қилган тошни кўрсатиб, мани худди ўша жойда расмга олдила, “шуни кўриб, ҳали эслаб юрамиз буёғлага кеганларимизани”, - диб қўйдила. Бу тошни кўриб ман аллақачон тамом бўб бўгандим. Олдимиздагилани қарамаётганларидан фойдаланиб бир-икки марта қучолашиб, ўпишиб олдик, унинг уятсиз қўллари белларимни қучишиб, тирсиллаган думбаларимни кезишди. Иккила қўли билан думбаларимни айириб, мани яша эҳтиросимни келтира бошлади. Ичимдан келаётган эҳтиросдан қўрқдим, қўлига битта уриб “жим юринг” диб қўйдим. Йўлни буёғига тинч кетдик. Коттежга етиб борганимизда, кун қорайган эди. Ўт-ўланлар устига қўйилган стол-стулларда бизнинг танишларимиз аллақачон ўтиришган эди. Биз Ҳасан ака ва Ботир акани ўрнини эгаллаб, Элдор акамни коттеж томонга олиб кетдик. Коттежда кириб, Элдор акамни зинадан иккинчи этажга обчиққунча қора терга ботдик. Хонага олиб кириб, уни кроватга ётқиздик, Элдор ака, аллақачон хурракни бошлай-бошлай деб турган эканла. Шундан кейин, бирпас нафас ростлаб туриб, хонадан чиқиб, эшикни ёпдик. Бирпас қараб туриб, бир-биримизга ёпишиб кетдик. Олдин у мани бўсаларга ёғдирган бўлса, энди ман уни ўпардим, эҳтиросим кучайганидан, бутун баданим билан унга ёпишиб турардик. Бирдан пастдан “Шаҳло!”, - деган овоз келди. Шоша-пиша пастга қарадим, Озода кеннайи Элдор акамга деб, бир лаган овқат олиб келган эканла. Пастга тушиб, овқатни қўлларидан олганимда, тепадан Бахтиёр ака “Эх хумпар Элдор-ей, шунчаям ичадими?”, - деганларича тушиб келдила. “Ухлади, овқатни кейин еволади энди, юринглар, овқатланамиз”, - деб иккаламизни қўлларимиздан ушлаганча дастурхонга бошладила. Овқат пайтида Озода кеннайини зимдан кузатдим. Бунақа аёлларни “кетворган”, деб бемалол айтса бўлади. Сочлари тим-тиллоранг, юзлари оппоқ, тишлари садафдек, кулса кулгичлари ўзига ярашиб турган, юрса баданлари тирсиллаб юрадиган офатижон аёл эди. Бир-икки марта овқат ёки салатга бориб келганларида, деярли барча эркакларнинг унинг орқасидан қараб қолганларини кўрдим. Лекин, Озода кеннайининг юзларида ҳеч қанақа хавотир йўқ, ҳеч нима бўлмагандай, ҳазил қилиб юраверардила. Аскинча, очилгандан очилиб, ҳамма аёлларни, айниқса, мани суҳбатга қўшиб, даврани гуллатиб юрдила. Дастурхонни битта тарафида аёллар йиғилиб олиб, роса ҳангома қилдик, эркаклар олиб келган ичимликлар аста-секин биз томонга кўчиб ўтди, уларни ёнида янгилари пайдо бўларди. Бирпасдан кейин Озода кеннайи ҳақида фикрларим ўзгариб, ҳалиги аёл бошқаси бўлиши мумкинку, деган хулосага келдим. Балки, шунчаки ўхшаш бўлиши мумкин. Бироздан аёллар мусиқа қўйиб, рақсга тушдик, рақс орасида Озода кеннайи қуйиб келган коньяку-виноларни ичдик, бошларим айланиб, унинг ҳазилларидан кулавериб, ичагим қотди. Чарчаб қолдик, коттежга фақат аёллар бориб, гаплашиб ўтирадиган бўлдик. “Шаҳлохон, қандай яхши бўлди сиз билан танишганимизга, нимага олдинлари Элдор ака сизни обкемаганла, ҳайронман”, - деганларича, кеннайи юзимдан чимчилаб қўйганларича, коттедимизга бошладила. У ерда холлда ўтирганча мазза қилиб аёлларни, эркакларни ғийбат қилдик, кийим-кечак, мода, кўрсатувлар – ҳамма-ҳаммасини гаплашдик. Ташқарида эркаклар ичишда давом этиб, нарда, карта ўйнагани киришишган шекилли, бирортаси ўрнидан туришмади. Чўмилганимизда оёғим лат еган шекилли, озгина безовта қилаётганди. Шуни Озода опамга (энди кеннайимас, опа бўлдиларде) этсам, “қани кўрсатинг”, деб қолдила. Лат еган жойим тиззамдан тепароқда эди, очиб кўрсак, кўкариб қолибди. “Вой”, диганларича Озода опам “буни спирт билан натирание қиламиз”, дедила. Ароқ тополмасдан, конъякни куйиб, секин силай бошладила. “Буни секин натирание қилиш кере, бир эмас, 2-3 марта такрорлаш керак”, дедила. Оёғимга иссиқ қўллар тегиб, ёқди, диванга ётиб, Озода опамга силашга қўйиб бердим, ўзим телевизорга қараб ётдим. Шу ётишда кўзим кетиб қолибди. Қанча мудрадим, билмайман, оёғимни кимдир ўпаётганидан уйғониб кетдим. Қарасам куйлагим кўтарилган, иккала оёғим очилиб, Озода опам ўзини лаблари билан оёғимни тиззамдан юқорисигача ўпаётган эканла. “Вой, вой, Озода опа, нима гап?”, - деганимча сапчиб турдим. “Ётинг, ётинг”, - бармоғини лабимга қўйди Озода опа. Ўзи бўйнимдан ушлаб яна ётқизиб қўйиб, ёнимга ётди. Эҳтирос билан бўйинларимдан, лабларимдан, юзларимдан ўпа кетди. “Вой, керакмас, жиннимисиз опажон” – деганимча унинг қучоғидан чиқиб кетолмасдим. Лабларини лабларимга босиб, эҳтирос билан тилини тилимга чирмаштириб ўпганида нафасиб қайтдию, лекин маниям буни роҳати элитди. Озода опамни ҳаракатларига жавоб қайтара бошладим. У мени қўллари билан оёқларимни, кўкракларимни силаса, мен ҳам худди шундай қила бошладим. Бунақанги роҳатни шу жойда, шу лаҳзада кутмаганим туфайли шекилли, миям шошиб қолганди. “Нимала бўвотти, ман нимага бунчалик ҳис-туйғула оғушида қолиб кетдим, нимага бунга йўл қўйвоман, ахир тепада эрим ухлавоти, буни кўрса .... йўғе, туф-туф”, - деб ўйлардиму, Озода опани оппоқ баданларини, таранг тортилган кўкракларини лаззат билан ўпардим, бўйинларини қўлларим билан оҳиста силаб, думбаларини қўлларим билан мижғилардим. Битта қўлимми оёқлари орасида ўтказсам, вулкан отилгандай, унинг лаваси атрофга тарқалаётгандай қайноқ экан, Озода опамни “қизча”сини пайпаслаб топиб, клиторини аста-секин, айлангма ҳаракат билан силай бошладим. “Мммммм ооооҳ” диган овоз лабларимдан сўриб ўпайтган Озода опамни лабларидан чиқиб, мани ичимга ўтиб кетди, вужудимни ўзини тафти билан ёндиришга ҳаракат қилди, мани тафтим билан биргалашиб, аланга ичида қолгандай бўлдим. Фикри ёдим шу манга ёпишган оҳанрабо аёлнинг офатижон баданини янада кўпроқ эркаласам, унинг тотли бўйларини ҳидласам, қулоғимга шивирлаётган